Αναρωτήθηκες ποτέ...

Ισχύει ότι οι κατσαρίδες θα μπορούσαν να επιβιώσουν μιας πυρηνικής καταστροφής;

Σίγουρα όχι, για δύο σημαντικούς λόγους.

Κατ’ αρχάς η φήμη που έχει κυκλοφορήσει περί ανθεκτικότητας των κατσαρίδων είναι υπερβολική. Είναι γεγονός ότι οι κατσαρίδες αντέχουν περισσότερο από τους ανθρώπους, αλλά αυτό συμβαίνει με όλα τα έντομα. Το απλούστερο σώμα τους και το πολύ μικρότερο προσδόκιμο ζωής τους εκ των πραγμάτων τις καθιστά λιγότερο ευάλωτες, ωστόσο η θανατηφόρος δόση ραδιενεργούς ακτινοβολίας για μια κατσαρίδα είναι μόλις έξι με δεκαπέντε φορές μεγαλύτερη από την ανθρώπινη. Εξαίρεση στον κόσμο των εντόμων αποτελεί η σφήκα Habrobracon, η οποία μπορεί να αντέξει 180 φορές περισσότερη ραδιενεργό ακτινοβολία από έναν άνθρωπο.

Κατά δεύτερον, τα είδη της κατσαρίδας που συναντάμε είναι αυτά που έχουν προσαρμοστεί να ζουν στο περιβάλλον του ανθρώπου. Έτσι, σε περίπτωση που εμείς αφανιστούμε από μια ατομική βόμβα, για ένα χρονικό διάστημα οι κατσαρίδες θα πολλαπλασιαστούν απότομα, ευνοούμενες από την περίσσεια τροφής, αλλά κατόπιν ο πληθυσμός τους θα μειωθεί δραματικά. Ίσως να μην εξαφανιστούν εντελώς, αλλά σίγουρα δε θα έχουν καλύτερη τύχη από οποιαδήποτε άλλα έντομα.

Μπορούν τα λουλούδια να μας πουν την ώρα;

Υπάρχει ένα ρολόι που λειτουργεί χωρίς γρανάζια, χαλαζίες και ηλεκτρονικά τσιπ. Ένα ρολόι από λουλούδια.

Έχει ωστόσο δύο μειονεκτήματα: δεν καλύπτει όλες τις ώρες της ημέρας, ενώ η συννεφιά μπορεί να υπονομεύσει την αξιοπιστία του. Πού βασίζεται ο μηχανισμός του; Στους λεγόμενους κιρκαδικούς ρυθμούς, χάρη στους οποίους τα πέταλα των λουλουδιών ανοίγουν και κλείνουν σε περιοδική βάση κάθε εικοσιτετράωρο. Αυτά τα «ρολόγια» ανακαλύφτηκαν το 1729 από τον αστρονόμο Ζαν-Ζακ Ντ’ Ορτού ντε Μαρέν. Ένα χρόνο αργότερα ο Σουηδός φυσιοδίφης Κάρολος Λινναίος (1707-1778) εκμεταλλεύτηκε την εν λόγω ανακάλυψη και την παρατηρητικότητά του, για να φυτέψει στον κήπο του διαφορετικά λουλούδια τα οποία άνοιγαν και έκλειναν διαδοχικά κατά τη διάρκεια της ημέρας, δίνοντας την εντύπωση ότι ήταν δείκτες ρολογιού. Οι βοτανολόγοι αποδίδουν το άνοιγμα και το κλείσιμο των πετάλων στο λεγόμενο μηχανισμό της φωτοναστίας, κινήσεις των φυτών που πυροδοτούνται από φωτεινά ερεθίσματα.