Πέμπτη 7 Ιουλίου 2011

Ξεχασμένοι stars: Στην λήθη του Hollywood


Τα είχε πει ο Ντέηβιντ Λύντς στο Mullholand Drive για την ματαιοδοξία και τα χαμένα όνειρα στο κόσμο του Hollywood. Οι συμβολισμοί είναι λίγο πολύ γνωστοί. Το starsystem σε στέλνει στα ουράνια, αλλά μπορεί και να σε προσγειώσει πριν καν το καταλάβεις. Έτσι είναι και θα είναι ο κόσμος του θεάματος. Οι παρακάτω αστέρες μεσουράνησαν για κάποια χρόνια έχοντας όλα τα φλας στραμμένα πάνω τους. Αλλά για τον έναν ή τον άλλον λόγο εξαφανίστηκαν από… κινηματογράφου γης αφήνοντας μια πικρή γεύση στους φαν τους. Άλλοι συνέχισαν την καριέρα τους σε μικρότερο βεληνεκές. Εμείς θα τους θυμόμαστε πάντως, γιατί όπως και να έχει όταν μεσουρανούσαν, έγραψαν με τον δικό τους τρόπο κινηματογραφική ιστορία.

Michael Keaton
Σίγουρα τον θυμάστε ως Batman ή Σκαθαροζούμη, δύο ταινίες σε σκηνοθεσία του Τιμ Μπάρτον που τον έκαναν γνωστό στο ευρύ κοινό. Η αλήθεια είναι ότι τώρα τελευταία δεν έχει πρωταγωνιστήσει σε κάποια μεγάλη ταινία. Αν εξαιρέσει κανείς την ερμηνεία του στο «Κατσαριδάκι» στο πλευρό της Λίντσεϋ Λόχαν, που προφανώς και ο ίδιος ακόμα έχει ξεχάσει. Μας έχουν λείψει οι ρόλοι του στο Jackie Brown του Ταραντίνο ή ακόμα και στην κωμωδία Multiplicity και ας μην ήταν τίποτα το ιδιαίτερο.

Geena Davis
Το Poster Girl της δεκαετίας του 80’ πρωταγωνίστησε σε ουκ ολικές εμπορικές υπερπαραγωγές της εποχής, όπως ο Σκαθαροζούμης, Η Μύγα, και φυσικά το κλασικό Θέλμα και Λουίζ. Αφού παντρεύτηκε τον σκηνοθέτη Ρένι Χάρλιν, «αναγκάστηκε» να πρωταγωνιστήσει σε αρκετές κινηματογραφικές «πατάτες» με αποκορύφωμα το Νησί των Κουρσάρων (αλήθεια την θυμάται κανείς αυτήν την ταινία;). Παρ’ότι προσφάτα κέρδισε χρυσή σφαίρα για την ερμηνεία της ως πρώτης Προέδρου των ΗΠΑ, στην τηλεοπτική σειρά Commander In Chief, δεν έχει δείξει σημάδια ανάκαμψης από την «πτώση» της δεκαετίας του ’90.
 Macaulay Culkin
Πιθανότατα ο ορισμός του «παιδιού- θαύμα» για την δεκαετία του ’90. Η σειρά του Μόνος στο Σπίτι έχει γίνει σημείο αναφοράς για το πώς πρέπει να είναι οι «παιδικές» κωμικές ερμηνείες. Τεράστιων διαστάσεων εμπορικές επιτυχίες και φυσικά αφορμή για να ξεκινήσει ένας πόλεμος ανάμεσα στον πατέρα και την μητέρα του πιτσιρικά για –τι άλλο- την οικονομική εκμετάλλευσή του. Επηρεασμένος από την διαμάχη ο Macaulay εξαφανίστηκε σχεδόν από το κινηματογραφικό προσκήνιο κάνοντας 2 μέτριες ταινίες (The Good Son και Richie Rich) και αρκετές επισκέψεις σε κλινικές απεξάρτησης, για να επιστρέψει σε πιο ώριμο ύφος το 2003 με την ταινία Party Monster. Την τελευταία φορά που τον είδαμε, ή μάλλον, τον ακούσαμε ήταν στην τηλεοπτική σειρά κινουμένων σχεδίων Robot Chicken. 

Daryl Hannah
Δεν είναι και ότι καλύτερο να σε θυμούνται ως «η ξανθιά που έπαιζε την γοργόνα σε εκείνη την ταινία με τον Τομ Χάνκς», αλλά για να πούμε και για του λόγου το αληθές, η εν λόγω ηθοποιός δεν ξέφυγε και ποτέ από την χρυσή μετριότητα. Περιορίστηκε κυρίως σε δεύτερους ρόλους, αλλά και σε αρκετές ανεξάρτητες παραγωγές, ενώ παράλληλα ασχολήθηκε και με τον ακτιβισμό. Η εμφάνισή της στο Kill Bill του Κουέντιν Ταραντίνο μας έδωσε την εντύπωση ότι η ώρα της ανάκαμψης είχε φτάσει για την 48χρονη ηθοποιό, αλλά μέχρι σήμερα δεν έχει δείξει κάτι αξιόλογο προς το παρόν.
Και άλλοι πολλοί......
http://www.in2life.gr/features/notes/articles/163420/article.aspx?error=vortal-violation

Τετάρτη 6 Ιουλίου 2011

Αγαπημένο ....

Emma Shapplin

Pierre-Auguste Renoir

http://www.artcyclopedia.com/artists/renoir_pierre-auguste.html

http://en.wikipedia.org/wiki/Pierre-Auguste_Renoir


Από τους σπoυδαιότερους εκπροσώπους του Ιμπρεσιονισμού, ο Renoir μπορούσε να μαγέψει τους λάτρεις αυτής της τεχνοτροπίας, με την τόσο αληθινή αποτύπωση των θεμάτων του.
 

Οι προσωπογραφίες του ήταν μοναδικές με έμφαση στο βλέμμα όσων ζωγράφιζε, που κατά τη γνώμη μας έκανε τους πίνακές του να ξεχωρίζουν.

Η διάθεση ήταν σχεδόν πάντα εύθυμη και τα χρώματα αισιόδοξα και συναρπαστικά.
Το ταλέντο του στη ζωγραφική τον συνόδευε από τη γέννησή του, δουλεύοντας σε εργαστήρια και μαζεύοντας χρήματα.


Στα 21 του φοιτά στη Σχολή Καλών Τεχνών του Παρισιού και την εγκαταλείπει ένα χρόνο αργότερα για να ακολουθήσει το δικό του τρόπο έκφρασης με έμφαση στις προσωπογραφίες, από τις οποίες και έλαβε πολλά χρήματα, ζωγραφίζοντας κατά παραγγελία των πλουσίων. Tαξίδεψε αρκετά μέχρι να κλειστεί στο ατελιέ του στο Παρίσι, μένοντας κοντά στην οικογένειά του.


Παντρεύτηκε την αγαπημένη του "Αλίν Σαριγκό" και απέκτησαν 2 γιούς.
Η παραμορφωτική αρθρίτιδα που τον χτύπησε στα 59 του χρόνια, τον παίδεψε ώς το τέλος. Εζησε τα τελευταία χρόνια της ζωής του ευτυχισμένος σε ένα κτήμα έξω από το Παρίσι, έως το θάνατο της γυναίκας του. 4 χρόνια μετά,τον Δεκέμβριο του 1919 σε ηλικία 78 ετών, έφυγε και ο ίδιος.