Δευτέρα 28 Φεβρουαρίου 2011

Σταύρος Θεοδωράκης




Γεννήθηκε το 1963 στα Χανιά και μεγάλωσε στην Αγία Βαρβάρα της Δυτικής Αττικής.
Ξεκίνησε το 1984 από το «Δ’ πρόγραμμα της Ελληνικής ραδιοφωνίας, συνέχισε με την εφημερίδα «Η Πρώτη», την «Μεσημβρινή», το Ραδιόφωνο «Σκάι 100.4», το «Έψιλον» της «Κυριακάτικης Ελευθεροτυπίας», το ΚΛΙΚ και το ΜΕΝ, «Το Βήμα», ενώ από το 2000 έως το 2003 παρουσίασε στην ΝΕΤ 406 ζωντανές εκπομπές με τον τίτλο «ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΕΣ».
Επί μία διετία (1985-1987) ασχολήθηκε με την επιμόρφωση των Ρομ (τσιγγάνων ή γύφτων).
Τον Σεπτέμβριο του 2005 δημιούργησε το «Αλάτσι» ένα εστιατόριο κρητικής διατροφής.

Σήμερα
Από τον Σεπτέμβριο του 2005 παρουσιάζει στην εφημερίδα «Τα Νέα» συνεντεύξεις «άλλων Πρωταγωνιστών».
Από τον Οκτώβριο του 2006 συνεχίζει την εκπομπή «ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΕΣ» στην τηλεόραση του Mega.

Τρίτη 22 Φεβρουαρίου 2011

O φοιτητής Θα το πάρει το πτυχίο; (Ανέκδοτο)

Είναι ένας φοιτητής στο πανεπιστήμιο, και ενώ θέλει να πάρει το πτυχίο,
χρωστάει ένα μάθημα από το δεύτερο έτος, και ο καθηγητής δεν τον περνάει με
τίποτα, όσες φορές κι αν το έχει δώσει. Απελπισμένος λοιπόν, πάει στον
καθηγητή και του λέει:

- Θα σας πω ένα αίνιγμα, εάν δεν το βρείτε θα υπογράψετε να πάρω το πτυχίο
μου, εάν το βρείτε δεν θα το πάρω ποτέ.
- Ακούω, λέει ο καθηγητής.
- Τι είναι παράλογο και νόμιμο, λογικό και παράνομο, παράλογο και παράνομο;Σκέφτεται λίγο ο καθηγητής και του λέει να τον αφήσει λίγες ημέρες μήπως
βρει την απάντηση. Μερικές μέρες μετά συναντιούνται και λέει οκαθηγητής:

- Έχω φάει τον κόσμο αλλά δεν το βρήκα. Θα σου υπογράψω το πτυχίο και θα
μου πεις. Κι ενώ υπογράφει το πτυχίο, ο φοιτητής γελώντας του λέει:
- Όλος ο κόσμος το ξέρει, να, αν πάτε και ρωτήσετε οποιονδήποτε στο
πανεπιστήμιο θα σας το πει. Ο καθηγητής αποσβολωμένος τρέχει προς το
προαύλιο του πανεπιστημίου όπου συναντά τον καφετζή και τον ρωτάει:
- Τι είναι παράλογο και νόμιμο, λογικό και παράνομο, παράλογο και παράνομο;

Κι ο καφετζής γελώντας:

- Κύριε καθηγητά, απορώ με την ερώτησή σας, αλλά θα σας απαντήσω: Παράλογο είναι να έχετε μια πανέμορφη γυναίκα, 20 χρόνια μικρότερή σας, αλλά είναι νόμιμο. Λογικό είναι να πηδάει κάποιος άλλος την γυναίκα σας αλλά είναι παράνομο. Και παράλογο είναι να υπογράφετε το πτυχίο αυτού που παράνομα πηδάει τη γυναίκα σας...

5 πράγματα που κάνουν όλοι οι φοιτητές σε περίοδο εξεταστικής!

Εσύ κάνεις κάτι από όλα αυτά ??



1) Καθετί γύρω από το γραφείο... φαντάζει ενδιαφέρον!
Το χνούδι στο πάτωμα, η τρίχα που ξαφνικά εμφανίστηκε στο γραφείο!

2)Γνωρίζεις πλέον απ' έξω πόσος χρόνος χρειάζεται για να "ξεραθεί" ο αφρός του καφέ τον οποίο ανά 5 λεπτά ανακατεύεις.

3) Κάθε θόρυβος που μπορεί να προκληθεί από το τριγύρω περιβάλλον σου, (π.χ. νιαούρισμα γάτας) αρκεί για την "ολική " αποσυγκέντρωση και την οριστική ρήξη στην σχέση σου με το βιβλίο.

4) Προετοιμάζεις τον λόγο που θα βγάλεις στο γονεϊκό κοινό και το υπόλοιπο συγγενολόι , μετά το πέρας της εξεταστικής περιόδου για τα χαμένα μαθήματα!

5)Αναπτύσσεις τα σχεδιαστικά σου ταλέντα, καθώς κάθε γνωστή φυσιογνωμία στο εσωτερικό του βιβλίου μετά το τέλος της μελέτης έχει αποκτήσει, μουστάκι, κρεατοελιές, κερατάκια...ή ό,τι άλλο μπορεί να εμπνευστεί το μυαλό του αυτοδίδαχτου καλλιτέχνη.

Δευτέρα 7 Φεβρουαρίου 2011

Citazioni Latine...

Accipere quam facere praestat iniuriam.(È meglio ricevere un'ingiustizia,piuttosto che farla.)


Qui auget scientiam, auget et dolorem,Qui auget dolorem, auget et scientiam.(Come aumenta il sapere, così aumenta il dolore.Come aumenta il dolore, così aumenta il sapere)
 

Vulpem pilum mutare, non mores.(La volpe cambia il pelo, non l’ abitudine)


Omnia tempus habent.(Ogni cosa a il suo tempo)


Audaces fortuna iuvat.(La fortuna aiuta gli audaci.)

Nolite mittere margaritas ante porcos.(Non gettate perle davanti ai porci.)

Nosce te ipsum.(Conosci te stesso.)

Παρασκευή 4 Φεβρουαρίου 2011

Ο άγγελος μου...

                                                   

ΓΥΡΩ στο 10ο με 11ο αιώνα, όταν το Βυζαντινό κράτος μεσουρανούσε, οι Σαρακηνοί πειρατές βρίσκονταν κι αυτοί στις δόξες τους. Λυμαίνονταν τα νησιά του Αιγαίου, λήστευαν, έκαιγαν κι αιχμαλώτιζαν ανθρώπους, πού τους προόριζαν για τα σκλαβοπάζαρα της Ανατολής.
Ή Λέσβος, πλούσια κι ελκυστική, είχε γίνει διαλεχτή λεία των κουρσάρων. Στην τοποθεσία Λεσβάδος, κοντά στο Μανταμάδο, υπήρχε μια αρχαία πολιτεία, ο Στένακας, και όχι πολύ μακριά της ένα μοναστήρι των Ταξιαρχών, πού ή ίδρυση του χάνεται στα βάθη των αιώνων.


Το ιστορικό του το μαθαίνουμε από τη ζωντανή τοπική παράδοση, πού έφτασε ως τις μέρες μας.
Ήταν οχυρωμένο σαν κάστρο με τείχη και πύργο, κι από νωρίς είχε προκαλέσει το ενδιαφέρον των πειρατών, πού το 'χαν βάλει πείσμα να το πατήσουν.
Έτσι κάποια άνοιξη, ο αρχιπειρατής Σιρχάν, ένας άγριος και μελαψός γίγαντας, ζωσμένος το μπαλτά και τη σπάθα, κάλεσε το τσούρμο του και τους είπε:
- Αυτή τη φορά, το δίχως άλλο, θα μπούμε στο μοναστήρι. Εγώ θέλω μόνο το χρυσό ποτήρι, πού λειτουργάνε οι καλόγεροι, για να πίνω το κρασί μου. Όλα τ' αλλά δικά σας.
Ό ίδιος δεν θα 'παιρνε μέρος στην επιχείρηση. Δεν καταδεχόταν τέτοιες μικροδουλειές.
Έβαλαν πλώρη για τη Λέσβο. Πλησίασαν το μοναστήρι μεσάνυχτα και κρύφτηκαν στα δέντρα.
Στο μεταξύ οι καλόγεροι, ανέμελοι από την ησυχία του χειμώνα, δεν φύλαγαν το μοναστήρι όπως έπρεπε. Κάποια στιγμή χτύπησε το σήμαντρο, πού καλούσε τους μοναχούς στην ορθρινή ακολουθία. Τα βήματα τους ακούστηκαν ρυθμικά στον ξύλινο εξώστη, καθώς κατέβαιναν στην εκκλησία. Σε λίγο όλα ησύχασαν.
Τότε o αρχηγός έδωσε το σύνθημα. Ένας πειρατής έριξε το γάντζο, σκαρφάλωσε στα τείχη, πήδηξε στην αυλή και άνοιξε τη μεγάλη καστρόπορτα. Οι κουρσάροι όρμησαν με αλαλαγμούς στην εκκλησία. Πριν συνέλθουν οι μοναχοί από τον αιφνιδιασμό, περνούσαν από τη ζωή στο θάνατο...
Ένα δόκιμο καλογέρι, ο Γαβριήλ, βρισκόταν στο ιερό. Γρήγορος κι ευκίνητος, σκαρφάλωσε στη στέγη του ναού. ΟΙ πειρατές τον ακολούθησαν. Τότε όμως ακούστηκε μια δυνατή βουή, και ή σκεπή μετατράπηκε θαυματουργικά σε φουρτουνιασμένο πέλαγος. Πάνω στ' αφρισμένα κύματα ένας πελώριος και αγριωπός Στρατιώτης, με σπάθα πού έβγαζε φωτιές, όρμησε εναντίον τους. Εκείνοι παράτησαν αμέσως όπλα και κλοπιμαία κι έφυγαν πανικόβλητοι.
Ό Γαβριήλ, ο μόνος πού απέμεινε ζωντανός από την τραγωδία, συγκλονισμένος από το θαύμα του αρχαγγέλου πλησίασε και πρόσπεσε στο εικονοστάσι του. Όταν συνήλθε από την ταραχή, σήκωσε τα μάτια. Αλλά τι πρόσωπο ήταν αυτό; Αν και ζωγραφισμένο, φαινόταν ζωντανό κι είχε μια θεϊκή γλυκύτητα.


Ό δόκιμος επιθύμησε να το ζωγραφίσει.
- Ταξιάρχη μου, παρακάλεσε, μεσίτευσε στον Κύριο ν' αναπαύσει τους αδελφούς μου. Κι έμενα αξίωσε με ν' απεικονίσω την εξαίσια μορφή σου.
Αμέσως, σαν να φωτίστηκε από τον αρχάγγελο, πήρε ένα σφουγγάρι, μάζεψε μ' αυτό ευλαβικά το αίμα των μοναχών σε μια λεκάνη, το ανακάτεψε με ασπρόχωμα και άρχισε να πλάθει την εικόνα του.
Από την αρχή της εργασίας ένιωσε αισθητή τη βοήθεια του Ταξιάρχη. Τα χέρια του, σαν να τα οδηγούσε αόρατη δύναμη, σχημάτιζαν γρήγορα και σταθερά με τον πηλό το πρόσωπο του αρχαγγέλου Μιχαήλ. Το πρόσωπο εκείνο πού είδε στη σκεπή του ναού, το αγριωπό, αλλά με τη θεϊκή χάρη.
Ενώ στο μοναστήρι του Ταξιάρχη παιζόταν αυτό το δράμα, η ζωή στους γύρω συνοικισμούς συνεχιζόταν ήσυχη. Μόνο ένα τσοπανόπουλο, καθώς αγνάντευε τη θάλασσα από μια κορυφή, είδε κουρσάρικα καράβια λίγο πιο μέσα άπ' την ακτή.
Πήδηξε στ' άλογο του και κάλπασε προς τη μονή για να ειδοποιήσει τους μοναχούς να φυλαχθούν. Το θέαμα όμως πού αντίκρισε, τον έριξε κάτω λιπόθυμο.
Όταν συνήλθε, έτρεξε και ειδοποίησε τον Αλέξη, τον άρχοντα του Στένακα, για τα συμβάντα. Εκείνος ξεκίνησε αμέσως για το μοναστήρι μ' άλλους πενήντα καβαλάρηδες.
Όταν μπήκε στο ναό τάχασε. Είδε τους μοναχούς σφαγμένους και βαμμένους στο αίμα και τον ηγούμενο νεκρό μπροστά στην αγία Τράπεζα! Έσφιξε τα δόντια και βγήκε έξω με διάθεση να εκδικηθεί.
Πήδηξαν όλοι στ' άλογα τους κι ακολουθώντας τ' άχνάρια των πειρατών, πλησίασαν σ' ένα πλάτωμα. Απότομα σταμάτησαν. Το θέαμα πού αντίκρισαν τούς έκανε κι ανατρίχιασαν. Είδαν αυτούς πού καταδίωκαν, νεκρούς και σκορπισμένους σ' όλο το πλάτωμα. Μια σπαθιά, πού άρχιζε άπ' το μέτωπο κι έφτανε ως την κοιλιά, ήταν χαραγμένη στο σώμα του καθενός και τ' άνοιγε στα δύο. Ή μαχαιριά σε κάθε σώμα ήταν ακριβώς ή ίδια.
Κανείς άπ' τους καβαλάρηδες δεν ρώτησε ποιος το 'κανε. Όλοι μάντευαν τον τιμωρό. Δεν είχαν αμφιβολία.
- Μεγάλη η χάρη κι η δύναμη σου, αρχάγγελε! ψέλλισαν και σταυροκοπήθηκαν.

Περισσότερα : http://www.pigizois.net/enoria/taxiarxis.htm

Τετάρτη 2 Φεβρουαρίου 2011

έστι δ ου σιγή λόγου κρείσσων γένοιτ άν έστι δ ου σιγής λόγος(Ευριπίδης)

Δεν ήρθα για να γκρεμίσω όσους με γκρέμισαν,ήρθα για να δείξω ότι δεν έπεσα...

Προσεχε τις σκεψεις σου,γινονται λογια!
Προσεχε τα λογια σου,γινονται πραξεις!
Προσεχε τις πραξεις σου,γινονται χαρακτηρας!
Προσεχε το χαρακτηρα σου,γινετε η μοιρα σου...

Ο χρόνος είναι λίκνο της ελπίδας,τάφος της φιλοδοξίας,σύμβουλος των φρονίμων...σε μερικούς φέρνει ό,τι φοβουνται και σε αλλους οτι επιθυμούν..

Το δικαίωμα να πει τα πιο σκληρά λόγια για τους ανθρώπους έχει μόνο
εκείνος που τους απέδειξε ότι πραγματικά νοιάζεται για αυτούς.....


Οι άνθρωποι μπορεί να ξεχάσουν τι ακριβώς έκανες και είπες, αλλά πάντα θα θυμούνται πώς τους έκανες να αισθάνονται. C.A. Beard


Να πεθαίνεις για κάποιον πού σε αγαπάει είναι ο καλύτερος θάνατος!Να ζεις
όμως για κάποιον πού αδιαφορεί για Σένα είναι η χειρότερη ζωή...


Το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό των ανόητων είναι ότι προσέχουν τα σφάλματα των άλλων και δεν βλέπουν τα δικά τους.


Όσο ζεις κι ακμάζεις, φρόντισε να μορφώνεσαι (μη φαντασθείς ότι τα γηρατειά φέρνουν μαζί τους και τη φρονιμάδα).ΣΟΛΩΝ

Χωρίς τίτλο...


''Μην το βάζεις στα πόδια παιδί μου κάθε φορά που λυγίζεις και φοβάσαι.
Να φέυγεις με αξιοπρέπεια μόνο όταν σε διώχνουν.Σε ό,τι αξίζει υπόμεινε.''

Μου'χε φανεί τόσο δύσκολο στην πράξη αυτό.
Τώρα ξέρω γιατί...

Ποτέ δεν θα γίνω σαν εσένα,θέλει δύναμη που δυστυχώς δεν βρίσκω μέσα μου...
Δεν μου απέμεινε ίχνος αποθέματος πιά.
Συγνώμη...