Κυριακή 21 Απριλίου 2013

Αθώοι... κατόπιν εορτής...



Την ώρα που η πεποίθηση «καλύτερα ένας ένοχος έξω παρά ένας αθώος στη φυλακή» συνεχίζει να διαπνέει τα ποινικά συστήματα, είναι το τελεσίδικο της θανατικής ποινής που δεν αφήνει περιθώρια λάθους... 
Θα περίμενε κανείς η κακοδικία να έχει εξοριστεί από περιπτώσεις καταδίκης στην εσχάτη των ποινών, μιας και το οριστικό του γεγονότος δεν μπορεί να επαναφέρει στη ζωή τον αθώο που καταδικάστηκε λανθασμένα. 
Κι όμως, η ιστορία της θανατικής ποινής είναι γεμάτη από τέτοιες περιπτώσεις, που μοιραία εγείρουν ερωτήματα για τη θέση της σε ένα ποινικό σύστημα που διατείνεται ότι όλοι είναι αθώοι μέχρι αποδείξεως του αντιθέτου. 
Παρά τη σχετικά πρόσφατη προσθήκη του DNA ως απόδειξη ενοχής ή αθωότητας, ο εκτελεσμένος θανατοποινίτης δεν έχει τη δυνατότητα να περάσει και πάλι από δίκη, με την αθωότητά του να παραμένει αντικείμενο έριδας. 

Ας δούμε λοιπόν μια σειρά από πρόσφατες τέτοιες δικαστικές υποθέσεις, με τους εκτελεσμένους να θεωρούνται πλέον αθώοι, παρά το γεγονός ότι η αθωότητά τους δεν μπορεί να αποδειχθεί...

Carlos De Luna - Εκτελέστηκε το 1989

  Τον Φεβρουάριο του 1983, η Wanda Lopez μαχαιρώθηκε μέχρι θανάτου κατά τη διάρκεια της βραδινής της βάρδιας σε βενζινάδικο. Έπειτα από σύντομο ανθρωποκυνηγητό, η αστυνομία βρήκε τον De Luna να κρύβεται κάτω από φορτηγάκι εκεί κοντά. Προσφάτως αποφυλακισμένος, ο De Luna παραβίαζε την αναστολή του καθώς έπινε αλκοόλ σε δημόσιο χώρο. Παρά το γεγονός ότι δήλωνε αυτόπτης μάρτυρας της ανθρωποκτονίας, καταθέτοντας ακόμα και το όνομα του δολοφόνου, η αστυνομία αγνόησε την κατάθεσή του και τον θεώρησε αυτομάτως ένοχο. Επιπλέον, παρά τον αιματοβαμμένο τόπο του εγκλήματος, ο De Luna δεν είχε κηλίδα αίματος πάνω του, ενώ ο μόνος αυτόπτης μάρτυρας αναγνώρισε τον δράστη μετά τη διαβεβαίωση της αστυνομίας ότι ο De Luna ήταν ο άνθρωπος που αναζητούσαν. Στη δίκη, ο De Luna κατονόμασε ως δράστη τον Carlos Hernandez, τον οποίο είχε διακρίνει μέσα στο βενζινάδικο από το απέναντι μπαρ όπου καθόταν, θέση που επιβεβαίωσαν και άλλοι μάρτυρες. Οι δυο τους μάλιστα έμοιαζαν πολύ εξωτερικά, με τον Hernandez να έχει ωστόσο στο μητρώο του μια σειρά από αντίστοιχες επιθέσεις με μαχαίρι, την ίδια στιγμή που οι οικείοι του κατέθεσαν ότι διατηρούσε ερωτικό δεσμό με το θύμα. Παρά ταύτα, η πολιτεία του Τέξας εκτέλεσε με συνοπτικές διαδικασίες τον 27χρονο Carlos De Luna στις 7 Δεκεμβρίου 1989...

Larry Griffin - Εκτελέστηκε το 1995
 Στις 26 Ιουνίου 1980 στο St. Louis του Μισούρι, ο 19χρονος Quintin Moss έχανε τη ζωή του από πυροβολισμούς την ώρα που διακινούσε ναρκωτικά στον δρόμο. Μοναδικός αυτόπτης μάρτυρας ο λευκός κακοποιός Robert Fitzgerald, ο οποίος κατέθεσε ότι τρεις έγχρωμοι άντρες μέσα σε ένα αυτοκίνητο ήταν οι δράστες, με τον Griffin να πυροβολεί το θύμα μέσα από το ανοιχτό παράθυρο με το δεξί του χέρι. Παρά το γεγονός ότι ο Griffin ήταν αριστερόχειρας και διέθετε άλλοθι, ο άπειρος δικηγόρος του δεν έκανε τους σωστούς χειρισμούς, χωρίς βέβαια να χρειάζονται. Αποτυπώματα του Griffin δεν βρέθηκαν στο όπλο, ενώ όλες οι ενδείξεις ήταν επουσιώδεις, την ίδια στιγμή που μετά την εκτέλεση αποκαλύφθηκε ότι ο εισαγγελέας υποσχέθηκε στον Fitzgerald μειωμένη ποινή με αντάλλαγμα την κατάθεσή του. Ήταν βέβαια και δύο ακόμα αυτόπτες μάρτυρες που δήλωναν την αθωότητα του Griffin και κατονόμαζαν τρεις άλλους ως δράστες, γεγονός που πέρασε στα «ψιλά» της αστυνομικής έρευνας. Ο Griffin εκτελέστηκε με φονική ένεση στις 21 Ιουνίου 1995, με τον ίδιο να ισχυρίζεται πάντα ότι είναι αθώος. Το 2005, καθηγητής Νομικής του Πανεπιστημίου του Μίσιγκαν ξανάνοιξε την υπόθεση, με την έρευνα να καταλήγει πράγματι ότι ο Griffin ήταν αθώος...

Ruben Cantu - Εκτελέστηκε το 1993
Τη νύχτα της 8ης Νοεμβρίου 1984, ο Ruben Cantu και ο συνεργός του David Garza μπούκαραν σε σπίτι-γιαπί για να κλέψουν τους δύο φύλακες υπό την απειλή όπλου. Τα δύο θύματα, Pedro Gomez και Juan Moreno, που φύλαγαν την οικία, έφεραν όπλα και στην ένοπλη συμπλοκή που ακολούθησε ο Gomez έπεφτε νεκρός. Τα νεαρά αγόρια, πιστεύοντας ότι και οι δύο άντρες ήταν νεκροί, εγκατέλειψαν τον τόπο του εγκλήματος, με τον Moreno να τη γλιτώνει ωστόσο. Όταν βέβαια η αστυνομία του έδειξε φωτογραφίες υπόπτων, απέτυχε να αναγνωρίσει τον Cantu. Κι όμως, παρά το γεγονός ότι δεν υπήρχαν φυσικές αποδείξεις και ομολογία, με μόνη ένδειξη την ανασκευασμένη μετέπειτα κατάθεση του Moreno, το δικαστήριο καταδίκασε τον Ruben Cantu για τον φόνο. Πριν από την εκτέλεση μάλιστα της ποινής, ο Moreno δήλωσε ότι είχε πιεστεί από τις Αρχές να καταδείξει ως ένοχο τον Cantu, ενώ ακόμα και ο συνεργός του, David Garza, ο οποίος παραδέχτηκε τη συμμετοχή του στη ληστεία, ισχυρίστηκε ότι ο δεύτερος έφηβος δεν ήταν ο Cantu! Παρόλα αυτά, στις 24 Αυγούστου 1993 ο 26χρονος Ruben Cantu τιμωρούνταν τελεσίδικα με φονική ένεση. Η τελευταία του επιθυμία ήταν μια τσίχλα, την οποία και του αρνήθηκαν οι δεσμοφύλακες...

David Spence - Εκτελέστηκε το 1997
Το 1982, ο David Spence καταδικάστηκε για τον βιασμό και τον φόνο δύο 17χρονων κοριτσιών και ενός 18χρονου αγοριού στο Τέξας, με την αρμόζουσα ποινή να είναι η θανατική. Ο Muneer Deeb, ιδιοκτήτης καταστήματος, ο οποίος ήταν αυτός που είχε προσλάβει τον Spence για να κάνει τα φονικά, καταδικάστηκε επίσης στην εσχάτη των ποινών, σε νέα δίκη ωστόσο το 1993 αθωώθηκε. Η υπόθεση κατά του Spence βασίστηκε σε ίχνη από δάγκωμα, που ειδικός κατέθεσε ότι έμοιαζαν με την οδοντοστοιχία του Spence, αλλά και σε «καρφιά» της αστυνομίας, με τους περισσότερους να ανασκευάζουν ωστόσο την κατάθεσή τους στο δικαστήριο, αναφέροντας απειλές της αστυνομίας. Οι δικηγόροι του Spence κάλεσαν 5 ακόμα ειδικούς, οι οποίοι ισχυρίστηκαν ότι τα σημάδια του δαγκώματος δεν μπορεί να προέρχονται από την οδοντοστοιχία του Spence, την ίδια στιγμή που ακόμη και οι δύο αστυνομικοί που έκαναν την αρχική έρευνα φαίνονταν πεπεισμένοι ότι δεν ήταν ο Spence ο άνθρωπος που αναζητούσαν. Ο David Spence εκτελέστηκε με ένεση στις 14 Απριλίου 1997...

Jesse Tafero - Εκτελέστηκε το 1990

 Το πρωινό της 20ής Φεβρουαρίου 1976, σε έλεγχο ρουτίνας, οι αστυνομικοί Phillip Black και Donald Irwin έπεφταν νεκροί από σφαίρες. Δράστες ήταν ο Tafero και οι δυο συνεργοί του, η Sonia Jacobs και ο Walter Rhodes, οι οποίοι συνελήφθησαν λίγο αργότερα. Σύμφωνα με την κατάθεση του Rhodes, ο Tafero ήταν που σκότωσε τους αστυνομικούς, με το όπλο του εγκλήματος να βρίσκεται πάνω του. Στη δίκη, ο Rhodes κατέθεσε ότι οι Tafero και Jacobs ήταν αποκλειστικά υπεύθυνοι για το στυγερό φονικό: οι δυο τους καταδικάστηκαν στην εσχάτη των ποινών, με τον Rhodes να λαμβάνει ποινή 3 φορές ισόβια, βγήκε ωστόσο το 1994 λόγω καλής συμπεριφοράς. Άρχισε τότε να κομπάζει ανοιχτά για την υπόθεση, διατείνοντας ότι εκείνος ήταν ο δολοφόνος των αστυνομικών, γεγονός που επιβεβαίωνε και η Jacobs, η ποινή της οποίας μετατράπηκε προοδευτικά από θανατική σε ισόβια, πριν αποφυλακιστεί και εκείνη με τη σειρά της. Ο Rhodes ήταν μάλιστα ο μόνος από τους τρεις δράστες που βρέθηκαν ίχνη πυρίτιδας στα χέρια του, γεγονός που δεν έπαιξε όπως φάνηκε ρόλο. Στις 4 Μαΐου 1990 ο Tafero εκτελέστηκε στην ηλεκτρική καρέκλα, με την δυσλειτουργία της συσκευής να κάνει την όλη διαδικασία να κρατά περισσότερα από 13 λεπτά...

Δεν υπάρχουν σχόλια: