''Μην το βάζεις στα πόδια παιδί μου κάθε φορά που λυγίζεις και φοβάσαι.
Να φέυγεις με αξιοπρέπεια μόνο όταν σε διώχνουν.Σε ό,τι αξίζει υπόμεινε.''
Μου'χε φανεί τόσο δύσκολο στην πράξη αυτό.
Τώρα ξέρω γιατί...
Ποτέ δεν θα γίνω σαν εσένα,θέλει δύναμη που δυστυχώς δεν βρίσκω μέσα μου...
Δεν μου απέμεινε ίχνος αποθέματος πιά.
Συγνώμη...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου